“Maart” gedicht van Wilma Blanken

Maart

Zonder geluid laat jij het lichter worden.
Overwinning op het duister,
pril als een pas geboren belofte.

Als je temperament het toestaat
toon jij je eerste groene blad,
laat je de merel fluiten.
Je schoonheid wisselt met de dag.

Je bevriest de eerste tere bloem,
onberekenbaar, in je sluier van groen,
maar ook zacht met stukjes zon.

Wilma Blanken