Zaterdagmiddag 23 mei komt Herman een glaasje bij ons drinken. Hij wil ook nog verlichting aanbrengen op het paard (of is het de zebra?) achter in de tuin op ons dijkje. De verlichting zal tot aan de Dorpsdijk in Rhoon te zien zijn. Helaas krijgt hij het niet voor elkaar. Vandaag komt hij weer. Daar zien we naar uit want als het net zo gezellig wordt als het zaterdagmiddag was, is het superleuk.
Herman vertelt, op anderhalve meter, over zijn kunst en eigenlijk ook over het feit dat hoewel hij door zijn leeftijd als docent op de Kunstacademie met pensioen moet gaan, hij nog steeds ontzettend veel plezier heeft in het maken van kunst. Ook in het exposeren ervan. Een bijzonderheid is, is dat hij in zijn lange carrière nog nooit een expositie heeft gehad zoals bij ons. Hij maakte meestal werk in opdracht. Nu is het vrij werk dat het publiek kan kopen. Hoewel er door het coronavirus geen bijeenkomst van een groot publiek geweest is, was er wel tijdens een individueel bezoek van vrienden van ons belangstelling voor het bronzen beeldje 1944. Het ziet er prachtig en grappig uit aan heel lange oranje bretels aan een boom.
Herman heeft geen beschrijving van zijn werken. Er is altijd wel een gedachte. Als het tot een bijeenkomst met bezoekers komt, zal hij die gedachte toelichten. Verder staat het de kijker vrij om zijn eigen gedachten bij een werk te hebben. Overigens staat in de prijslijst een heel korte indicatie van de gedachte van Herman over dat werk.
We praten ook even over het schoonmaken van het werk. Immers, werk dat buiten staat heeft van tijd tot tijd een borsteltje nodig. Wij willen dat best zelf doen maar ook eigenlijk alleen onder leiding van Herman, want die weet wat het materiaal wel of niet kan verdragen. Herman ziet overigens dat nu hij er weer is sinds een paar weken, er een explosie van groen is geweest in onze tuin. Voor ons is dat toch anders omdat we natuurlijk elke dag een klein stukje zien “vergroenen”. Maar hij heeft gelijk, het is prachtig. Door de corona zijn Margreet en ik ook zelf actiever in de tuin. Wat dat betreft is ook onze wereld een beetje veranderd en, hoewel het natuurlijk hevig is qua mensen die aan het virus overlijden en de economische gevolgen, zijn wij zelf dan toch wel happy met de verandering van leven die het veroorzaakt door de rust, door de wandelingen waar tijd voor is en die in plaats komen van het overigens door ons ook wel zeer gewaardeerde bezoek aan terrasjes op de Meent in Rotterdam. Wij juichen veranderingen eigenlijk altijd wel toe.
Na een paar biertjes en glaasjes wijn en hapjes verhaalt Herman verder over zijn carrière als kunstenaar. Fleur vertelt over de vele bestuursfuncties die hij sinds 2000 in de cultuurwereld had zoals voorzitter Raad van Toezicht van het Centrum voor Beeldende Kunst Rotterdam, Het Gezelschap en Roodkapje. Ook Klassiek in Rhoon en HERMAN. Daarvoor was het alleen maar zakendoen. Nu is het een mooie combinatie van investeren in jonge ondernemingen en kunst- en cultuuractiviteiten. Margreet zegt dat ze het eten klaar gaat maken. Ze heeft zo meteen nog een digitale zangles. Fleur vraagt hoeveel tijd er nog is om met Herman verder te praten. Het fijne slot van ons samenzijn is dat Herman de verlichting van het paard achter in de tuin niet op orde kreeg en dus straks weer langs komt. We zullen zorgen dat er biertjes en glaasjes wijn gereed staan.